زهرا لبافان خوش؛ علی درزی
چکیده
از میان وجهنماهای زبان فارسی، تعیین مقولة دستوری «باید» و «شاید» همواره موضوع بحثانگیزی بوده است. برخی تحلیلها «باید» و «شاید» را افعال کمکی وجهی و برخی دیگر این دو وجهنما[1] ...
بیشتر
از میان وجهنماهای زبان فارسی، تعیین مقولة دستوری «باید» و «شاید» همواره موضوع بحثانگیزی بوده است. برخی تحلیلها «باید» و «شاید» را افعال کمکی وجهی و برخی دیگر این دو وجهنما[1] را قید وجهی در نظر گرفتهاند. مقالة حاضر میکوشد تا با رویکردی شاخص[2] بنیاد به قیدها، جایگاه نحوی وجهنماهای یادشده را تبیین کند و تحلیلی متفاوت از تحلیلهای صورت گرفته پیرامون «باید» و «شاید» ارائه دهد. در روند این بررسی، استدلال میشود که «شاید» قید وجهی و «باید» فعل کمکی وجهی است. بر این اساس، با در نظر گرفتن فرافکن وجه معرفتی[3] و فرافکن وجه ریشهای[4] فرض میشود شاخص فرافکن وجه معرفتی جایگاه تظاهر «شاید»، و هستة فرافکن وجه معرفتی و هستة فرافکن وجه ریشهای به ترتیب جایگاه تظاهر «باید» معرفتی و «باید» ریشهای است. [1]. modal [2] . specifier [3]. ModPepistemic [4]. ModProot