رضا سلطانی؛ محمد عموزاده؛ حدائق رضائی
چکیده
فعل‌های سبک معمولاً به‌عنوان طبقه‌ی خاصی از مقولات دستوری شناخته می‌شوند که مشارکت معنایی اندکی در گروه‌های فعلی دارند و به همین دلیل کمتر مطالعه‌ای به رابطه‌ی معنایی این فعل‌ها با فعل‌های سنگین ...
بیشتر
فعل‌های سبک معمولاً به‌عنوان طبقه‌ی خاصی از مقولات دستوری شناخته می‌شوند که مشارکت معنایی اندکی در گروه‌های فعلی دارند و به همین دلیل کمتر مطالعه‌ای به رابطه‌ی معنایی این فعل‌ها با فعل‌های سنگین پرداخته است. مقالهی پیشرو با استفاده از چارچوب پویایی نیروی بروگمن، معنیشناسی واژگانی شناختی و بررسی بیش از 130 ساخت سبک و مرکب متشکل از فعل «گرفتن» نشان داد که اگرچه این فعل سبک همانند فعل سنگین متناظرش معنای غنی واژگانی ندارد ولی روابط معنایی نظاممندی بین این دو وجود دارد. با توجه به تعداد اندک فعل‌های سادهی زبان فارسی، فعل‌های سنگین با حضور در ساخت‌های مرکب امکان بیان مفاهیم فعلی جدید را فراهم میکنند و به همین دلیل انتظار میرود که فعل سنگین «گرفتن» در ساخت‌های مرکب یا سبکِ بسیاری به کار رود و جنبههایی از معنی خود را در این فرایند از دست بدهد. با این حال، در این مقاله نشان داده شد که نه تنها فعل سبک «گرفتن» جنبههای معنایی مختلفی از فعل سنگین ازجمله پویایی نیرو را حفظ میکند، بلکه کاربردهای مختلف فعل سبک تابعی از چندمعنایی فعل سنگین است.
