علی صفری؛ غلامحسین کریمی دوستان
چکیده
در این مقاله تناوب سببی در زبان فارسی مورد بررسی قرار میگیرد. با بررسی دادههای فارسی نشان دادهایم فعلهای ضدسببی در بازنمایی واژگانی خود بر وجود مؤلفه سبب و موضوع خارجی دلالت میکنند. در ادامه ...
بیشتر
در این مقاله تناوب سببی در زبان فارسی مورد بررسی قرار میگیرد. با بررسی دادههای فارسی نشان دادهایم فعلهای ضدسببی در بازنمایی واژگانی خود بر وجود مؤلفه سبب و موضوع خارجی دلالت میکنند. در ادامه با تحلیل تناوب سببی در چارچوب رویکرد واژگانی- ساختمند نشان دادهایم تناوب سببی حاصل حضور عبارت زبانی حاوی فعل در دو چارچوب معنایی است که شامل چارچوب سببی و چارچوب ضدسببی میشود. این دو چارچوب حاصل کانونی شدن بخشی از صحنه طرحوارهای هستند که توسط فعل توصیف میشود و به همراه چارچوب نحوی مربوط، به صورت ساختهای فعلی سطح پایین نشان داده میشوند. علاوه بر این نشان دادهایم تناوبی بودن یک فعل، علاوه بر ویژگیهایی معنایی فعل به موضوعات فعلی به کار رفته در جمله نیز بستگی دارد. این مسئله در رویکردهای واژگانی به تناوب سببی قابل تبیین نیست زیرا درج واژگانی در نحو رخ میدهد اما در چارچوب رویکرد فوق که یک انگاره کاربرد- بنیاد محسوب میشود، میتوان آن را تبیین کرد. در این رویکرد ساختها عبارات زبانی را به عنوان یک کل تایید میکنند بنابراین نقش موضوعات فعلی در تناوبی بودن فعلها بر اساس این رویکرد توضیح داده میشود.