لیلا عرفانیان قونسولی؛ مصطفی بهرامن
چکیده
فرضیه نوآوری بهینه که در زبانشناسی شناختی مطرحشده است بر این فرض است که محرکی که تا حدودی جدید است و البته مقداری آشنایی نیز در آن وجود دارد، بیشـترین لذت هـنری را منـتقل میکند. این فرضیه شبیه به ...
بیشتر
فرضیه نوآوری بهینه که در زبانشناسی شناختی مطرحشده است بر این فرض است که محرکی که تا حدودی جدید است و البته مقداری آشنایی نیز در آن وجود دارد، بیشـترین لذت هـنری را منـتقل میکند. این فرضیه شبیه به هنجارگریزی و برجستهسازی در ادبیات است و بر اساس آن، این تحقیق به بررسی این فرضیه میپردازد که لذت ادبی در عبارات هنجارگریز شعر قیصر امینپور بهدلیل نوآوری همراه باکمی آشنایی در این عبارات است و نه بهدلیل نوآوری محض. به نظر میرسد تاکنون در زبان فارسی، محققی از دیدگاه این فرضیه به بررسی آثار ادبی نپرداخته باشد و بنابراین، برای اولین بار محقق به بررسی این فرضیه در شعر «شعری برای جنگ» از قیصر امینپور پرداخت. عبارات هنجارگریز «شعری برای جنگ» بر اساس الگوی لیچ استخراج شد و روایی آن بهصورت صوری و محتوایی مورد تأیید دو کارشناس ادبیات فارسی قرار گرفت. سپس پرسشنامههایی تهیه شد و از شرکتکنندگان خواسته شد میزان آشنایی با این عبارات را روی محور مشخص کنند. نتایج توسط آزمون آماری «تی» بررسی شد و این نتیجه حاصل شد که عبارات هنجارگریز شعر مذکور، کاملاً نو نیستند و میزانی آشنایی در آنها وجود دارد و فرضیه مورد تأیید قرار گرفت.