سحر بهرامی خورشید؛ ارسلان گلفام؛ صدیقه سعیدی زاده
چکیده
پژوهش حاضر به بررسی و چگونگی ساختهای غیرشخصی مرخم در زبان فارسی در چارچوب انگاره دستور شناختی میپردازد. این نوع از ساختها از یک فعل وجهی و یک مصدر مرخم تشکیل شدهاند. دستور شناختی به دو نوع فعل ...
بیشتر
پژوهش حاضر به بررسی و چگونگی ساختهای غیرشخصی مرخم در زبان فارسی در چارچوب انگاره دستور شناختی میپردازد. این نوع از ساختها از یک فعل وجهی و یک مصدر مرخم تشکیل شدهاند. دستور شناختی به دو نوع فعل وجهی ریشهای و معرفتی قائل است. در این پژوهش مشخص شد که افعال وجهی به کار رفته در ساختهای غیرشخصی زبان فارسی از نوع افعال وجهی ریشهای میباشند که گوینده و مخاطب مشخصی ندارند. از آنجا که جایگاه فاعل این ساختها خالی است، بنابراین فاعل آنها موقعیتفاعل است که بیانگر موقعیتی عام و انتزاعی است که از آن کانونزدایی شده و برجستگی به رویدادی که در درون این موقعیت رخ داده است اعطا شده است. همچنین، نشان داده شد که نشانه سوم شخص مفرد در مصدر مرخم که در دستور شناختی کاملاً معنامند در نظر گرفته میشود با موقعیت انتزاعی موجود در جمله (موقعیتفاعل) مطابقت مینماید و باعث میشود که موقعیت به عنوان فاعل یا نقطه حرکت برجسته گردد.
