نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

کارشناسی ارشد گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران

چکیده

 صفات تفضیلی و عالی با اضافه شدن برخی پسوندها به صفت مطلق ساخته میشوند. در این مقاله سیر تحول پسوندهای تفضیلی و عالی از ایرانی باستان تا فارسی نو توضیح داده شده است. در ابتدا توضیحی در مورد پیشینۀ هندواروپایی این پسوندها آورده شده است. در بخش بعدی با توجه به شباهتهای زیاد بین دو زبان اوستا و سنسکریت، بررسی این پسوندها در اوستا و سنسکریت با هم در یک فصل آورده شده است. اساس کار در این بخش بر مبنای کار واکرناگل بوده است؛ واکرناگل در کتاب خود این پسوندها را در سنسکریت بررسی نموده است. پرداختن به کارکردهای این صفات بدان گونه که واکرناگل بدان پرداخته است در زبانهای ایرانی باستان و نیز مقایسۀ کارکردهای این پسوندها بین ایرانی باستان و سنسکریت تاکنون صورت نگرفته است. در این بخش با توجه به کار واکرناگل کارکرد این پسوندها در زبانهای ایرانی باستان بررسی و با سنسکریت مقایسه شده است. در بخشهای بعدی بررسی این پسوندها به ترتیب در فارسی باستان، ایرانی میانۀ غربی و فارسی نو صورت گرفته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Historical Development of Comparative and Superlative Adjectives in Old Iranian and West Middle Iranian Languages and New Persian Authors

نویسنده [English]

  • Saryeh Sahaby

M.A, Department of Ancient Languages and Cultures, University of Tehran

چکیده [English]

Adjective in its natural or "positive" state may be made comparative or superlative by the addition of suffixes. In this article the development of these suffixes from Indo-European to New Persian is discussed in five sections. The first section explains these suffixes in Indo-European. In the second section due to many similarities between the two languages of Avetan and Sanskrit, these suffixes have been presented together. This section is based upon the work of Wackernagel who has analyzed these suffixes in Sanskrit; however studying the function of these suffixes in the ancient Iranian languages and comparing them to Sanskrit following Wackernagel's method is novel to this article. The third section addresses the function of these suffixes in Old Persian.

کلیدواژه‌ها [English]

  • historical grammar
  • Indo-European
  • Iranian languages
  • positive
  • comparative
  • superlative
ابوالقاسمی،محسن (1389).دستور تاریخیزبانفارسی،تهران، سمت.
رضائیباغبیدی،حسن (1388). راهنمایزبانپارتی(پهلویاشکانی)،تهران،ققنوس.
خانلری، پرویز (1377). دستور زبان فارسی، تهران، توس.
فرشیدورد، خسرو (1388). دستور مفصل امروز، تهران، سخن.
Bartholomae, Ch. 1961.  Altiranisches Wörterbuch, Walter de Gruyter.
Beekes, R. S. P. 2011. Comparative Indo-European linguistics: an introduction, John Benjamins Publishing.
Benveniste, E. 1993. Nom d'agent et noms d'action en indo-européen, Librairie d'Amérique et d'Orient.
Brugmann, k. 1972. Grundriss der vergleichenden Grammatik der indo-germanischen Sprachen,Walter de Gruyter.
Cheung, J. 2007. Etymological Dictionary of the Iranian Verb, Brill Academic Pub.
Kent, R.G. 1953. Old Persian Grammar, Texts, Lexicon, Eisenbrauns.
MacKenzie, D. N. 1971. A Concise Pahlavi Dictionary, London: Oxford University Press.
Meier-Brügger,  M. 2003. Indo-European Linguistics, Walter de Gruyter.
Meillet, A. 1964. Introduction à l'étude comparative des langues indo-européennes, Alabama University Press.
Szemerényi, O.J.L. 1990. Introduction to Indo-European Linguistics, Oxford: Clarendon Press.
Tucker, E. 2009. Old Iranian Superlatives in-išta. Exegisti monumenta: Festschrift in Honour of Nicholas Sims-Williams: 509-526
Wackernagel.J. 1954. Altindische Grammatik, II die Nomalinsuffix, Vandenhoeck & Ruprecht.
Whitney, W. D. 1889. Sanskrit Grammar, London: Oxford University Press.