نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مدیرگروه زبان دانشگاه رازی کرمانشاه

2 دانشجوی دکتری دانشگاه رازی کرمانشاه

چکیده

در این مقاله، فرایند پیش‌گذار‌ی فعل در جملات پرسشی آری ‌ـ‌ نه در زبان فارسی از منظر برنامة کمینه‌گرا (چامسکی، 1995؛ a-b2001) مورد بررسی قرار می‌گیرد. رقیب‌دوست (1993) به پیروی از کریمی (1989)  این ساختارها را حاصل خروج فاعل به جایگاهی بعد از فعل می‌داند. برخلاف باور رقیب‌دوست (1993)، ما در این تحقیق با استناد به شواهدی مانند انگیزۀ حرکت عناصر در دستور زبان، ماهیت متفاوت فعل نسبت به عناصر پیش‌گذاری‌شده در ساخت‌های دارای عناصر مبتداشدة متعدد و همچنین عدم امکان حضور جزء فعل سبک افعال مرکب در جایگاه قبل از فاعل نشان می‌دهیم که جملات پرسشی آری ـ نه دارای فعل در جایگاه آغازین، نه به‌واسطة خروج فاعل، بلکه از طریق پیش‌گذاری فعل شکل می‌گیرند. درخصوص جایگاه فرود فعل پس از حرکت نیز با استفاده از شواهدی چند، تلقی هستۀ گروه متمم‌نما به عنوان جایگاه فرود فعل (کریمی 1994) را رد کرده و  هستة گروه تأکید را جایگاه واقعی فرود این عنصر معرفی می‌کنیم. در تحلیلی که در اینجا ارائه شده است، مشخصة [- پرسشی] بر روی فعل پیش‌گذار‌ی‌شده به‌عنوان جستجوگر تحت فرایند مطابقه به وسیلة مشخصة [+ پرسشی] موجود در جایگاه هستة گروه متمم‌نما به‌عنوان مقصد، بازبینی و ارزش‌گذاری شده و از این رهگذر، خوانش پرسشی برای جمله فراهم می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Verb-Preposing in Persian Yes-No Questions: A Minimalist Approach

نویسندگان [English]

  • Shoja Tafakkori Rezayi 1
  • Hossein Moghni 2

1 Assistant Professor of Linguistics, Razi University

2 Ph. D. Candidate in Linguistics, Razi University

چکیده [English]

This paper analyzes verb-preposing in yes-no questions in Persian within the Minimalist framework (Chomsky, 1995, 2000a-b). Raghibdoust (1993), in line with Karimi (1989), considers these constructions as the result of the extraction of the subject to the post-verbal position. As opposed to Raghibdoust (1993), therefore, in this paper, we employ some pieces of evidence including the impetus for the movement of constituents in grammar, the distinguished nature of the fronted verb compared to other fronted elements in structures with multiple fronted constituents, and the impossibility of fronting the light verb alone in compound verbs, hence leaving the nonverbal element in situ, to show that verb-preposing in yes-no structures in Persian is to be analyzed as the result of fronting of the verb rather than the extraposition of the subject. Following that, evidence is provided against Karimi’s (1994) idea that the head of CP should be taken as the position for the moved verb. Instead, using some evidence, we argue that the head of the FocusP obtains a better landing site for the preposed verbal element. If this analysis is on the right track, we then propose that the [-Q] feature on the head of the CP as the Probe is matched through the Agree mechanism with the [+Q] feature on the preposed verb as the Goal to get checked and valued, hence satisfying the yes-no question interpretation.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Verb-preposing
  • Yes-No Questions
  • Complementizer
  • focus
  • [Q] Feature
انوشه، مزدک (1389). رویکردی مشخصه بنیاد به فرایندهای مبتداسازی و تأکید در زبان فارسی. پژوهش‌های زبانی، دورة اول، شمارة اول، 28-1.
درزی، علی و مزدک انوشه (1389). حرکت فعل اصلی در فارسی: رویکردی کمینه‌گرا. دوفصلنامة زبان‌پژوهی، سال دوم، شمارة سوم، 55-21.
Chomsky, N. 1995. The minimalist program, Cambridge, MIT Press.
Chomsky, N. 2001a. Beyond explanatory adequacy, MIT occasional papers in Linguistics (20. 1-28), Cambridge: MIT Press.
Chomsky, N. 2001b. Derivation by phase, In M. Kenstowicz (ed.), Ken Hale: A life in language (1-52), Cambridge: MIT Press.
Hashemipour, M.M. 1989. Pronominalization and control in modern Persian. Doctoral dissertation, University Of California: San Diego.
Hornstein, N., J. Nunes, and K. K. Grohmann. 2005. Understanding minimalism, Cambridge, Cambridge University Press.
Karimi, S. 1989. Aspects of Persian syntax, specificity, and the theory of grammar. Doctoral dissertation, University of Washington: Seattle.
Karimi, S. 1994. Word order variations in modern contemporary Persian, In M. Marashi (ed.), Persian studies in North America: A festschrift for Professor M.A. Jazayery (43-73), Iranbooks.
Karimi, S. 2001. Persian complex DPs: How mystrious are they? Canadian journal of linguistics, 46 (1-2): 63-96.
Karimi, S. 2003.  Focus movement and the nature of uninterpretable features, In A. Carnie, H. Harley and M. Willie (eds.), Formal approach to functional focus (297-306), Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.
Karimi, S. 2005.  A Minimalist approach to scrambling: Evidence from Persian, Berlin, Mouton de Gruyter.
Karimi, S. and A. Taleghani. 2007. Wh-movement, interpretation, and optionality in Persian, In S. Karimi, V. Samiian, and W. Wilkins (eds.), Clausal and phrasal architecture: Syntactic derivation and interpretation (167-187), Amsterdam: John Benjamins Publishing.
Kayhnamuyipour, A. 2001. On wh-questions in Persian. Canadian journal of Linguistics, 46(1-2): 41-61.
Kayne, R. 1994. The antisymmetry of syntax, Cambridge, MIT Press.
Pollock, J.Y. 1989. Verb movement, universal grammar and the structure of IP. Linguistic inquiry, 20(3): 365-424.
Raghibdoust, S. 1993. Interrogative constructions in Persian. M.A thesis, Canada: University of Ottawa.
Rizzi, L. 1997. The fine structure of the left periphery, In L. Haegeman (ed.), Elements of grammar (281-337), Dordrecht: Kluwer.
Sabel, J. 2000. Partial wh-movement and the typology of wh questions, In U. Lutz, G. Müller, and A. von Stechow (eds.), Wh-scope marking (409-447), Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins.
Taleghani, A. 2006. The interaction of modality, aspect and negation in Persian. Doctoral dissertation, Arizona University: USA.
Zeijlstra, H. H. 2004. Sentential negation and negative concord. Doctoral dissertation, University of Amterdam. Utrecht: LOT publications.