نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• شجاع تفکری ¹
• حسین مغانی ²

¹ مدیرگروه زبان دانشگاه رازی کرمانشاه

² دانشجوی دکتری دانشگاه رازی کرمانشاه

چکیده

در این مقاله، فرایند پیش‌گذار‌ی فعل در جملات پرسشی آری ‌ـ‌ نه در زبان فارسی از منظر برنامة کمینه‌گرا (چامسکی، 1995؛ a-b2001) مورد بررسی قرار می‌گیرد. رقیب‌دوست (1993) به پیروی از کریمی (1989)  این ساختارها را حاصل خروج فاعل به جایگاهی بعد از فعل می‌داند. برخلاف باور رقیب‌دوست (1993)، ما در این تحقیق با استناد به شواهدی مانند انگیزۀ حرکت عناصر در دستور زبان، ماهیت متفاوت فعل نسبت به عناصر پیش‌گذاری‌شده در ساخت‌های دارای عناصر مبتداشدة متعدد و همچنین عدم امکان حضور جزء فعل سبک افعال مرکب در جایگاه قبل از فاعل نشان می‌دهیم که جملات پرسشی آری ـ نه دارای فعل در جایگاه آغازین، نه به‌واسطة خروج فاعل، بلکه از طریق پیش‌گذاری فعل شکل می‌گیرند. درخصوص جایگاه فرود فعل پس از حرکت نیز با استفاده از شواهدی چند، تلقی هستۀ گروه متمم‌نما به عنوان جایگاه فرود فعل (کریمی 1994) را رد کرده و  هستة گروه تأکید را جایگاه واقعی فرود این عنصر معرفی می‌کنیم. در تحلیلی که در اینجا ارائه شده است، مشخصة [- پرسشی] بر روی فعل پیش‌گذار‌ی‌شده به‌عنوان جستجوگر تحت فرایند مطابقه به وسیلة مشخصة [+ پرسشی] موجود در جایگاه هستة گروه متمم‌نما به‌عنوان مقصد، بازبینی و ارزش‌گذاری شده و از این رهگذر، خوانش پرسشی برای جمله فراهم می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

• پیش‌گذار‌ی فعل
• جملات پرسشی آری - نه
• متمم‌نما
• تأکید
• مشخصة پرسشی

عنوان مقاله [English]

Verb-Preposing in Persian Yes-No Questions: A Minimalist Approach

نویسندگان [English]

• Shoja Tafakkori Rezayi ¹
• Hossein Moghni ²

¹ Assistant Professor of Linguistics, Razi University

² Ph. D. Candidate in Linguistics, Razi University

چکیده [English]

This paper analyzes verb-preposing in yes-no questions in Persian within the Minimalist framework (Chomsky, 1995, 2000a-b). Raghibdoust (1993), in line with Karimi (1989), considers these constructions as the result of the extraction of the subject to the post-verbal position. As opposed to Raghibdoust (1993), therefore, in this paper, we employ some pieces of evidence including the impetus for the movement of constituents in grammar, the distinguished nature of the fronted verb compared to other fronted elements in structures with multiple fronted constituents, and the impossibility of fronting the light verb alone in compound verbs, hence leaving the nonverbal element in situ, to show that verb-preposing in yes-no structures in Persian is to be analyzed as the result of fronting of the verb rather than the extraposition of the subject. Following that, evidence is provided against Karimi’s (1994) idea that the head of CP should be taken as the position for the moved verb. Instead, using some evidence, we argue that the head of the FocusP obtains a better landing site for the preposed verbal element. If this analysis is on the right track, we then propose that the [-Q] feature on the head of the CP as the Probe is matched through the Agree mechanism with the [+Q] feature on the preposed verb as the Goal to get checked and valued, hence satisfying the yes-no question interpretation.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Verb-preposing
• Yes-No Questions
• Complementizer
• focus
• [Q] Feature