نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه سیستان و بلوچستان (مدرس زبان انگلیسی اداره آموزش پرورش دیواندره-کردستان)
چکیده
این نوشتار نقدی است بر دبیرمقدم و ناصری (1396). اثر نقدشده که تحلیل مسیرنماهای چند زبان ایرانی بر پایۀ نحو ذرهبنیاد است، اگرچه یک رویکرد نوین را معرفی نموده و به تحلیل مقولۀ کمتر بررسیشدۀ حرفاضافه پرداخته است، کاستیهای فراوانی دارد: دارای مشکلات ساختاری است، بسیاری از همبرنهادهای پیشنهادی مبهم و نارسا و زبان نوشتار و مطالب ترجمهشده گنگ است، متن دارای انسجام معنایی نیست و تقریباً همۀ مطالب آن از منابع اصلی گرفتهشده و حتی به‌صورت ناقص و نادرست به فارسی برگردانده شده‌اند؛ بنابراین نویسندگان قلم خود را در بیان مطالب و شناساندن نظریه به کار نگرفتهاند؛ پژوهش نقدشده مطالبِ حشو و پراکندهگویی فراوان دارد. در بسیاری موارد ارجاعدهی به منابع به کار گرفتهشده نادرست و گاهی اوقات در استفاده از منابع امانت رعایت نشده است. سرانجام اینکه، از لحاظ نظری نه‌تنها نظریۀ نحو ذرهبنیاد به‌خوبی شناسانده نشده بلکه تصویری نادرست از آن ارائه گردیده است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
A criticism of “Syncretism of Path Expressions in Selected Iranian Languages: A Nanosyntax Approach”
نویسنده [English]
- Ebrahim Moradi
Ph.D Graduated in linguistics University of Sistan and Baluchestan , Education English Teacher in Divandareh, Kurdistan
چکیده [English]
This paper is a criticism of Dabirmoghaddam and Naseri (1396 [2017]). Although the evaluated work introduces a new approach and deals with the less studied category, namely preposition, ( in some Iranian languages: Persian, Kermanshahi Kurdish and Luri) it suffers from so many shortcomings: structurally, it lacks the framework of a scientific paper; most of the proposed equivalents are vague and inexpressive and the language of the paper and the translated excerpts is obscure, the passage lacks semantic cohesion; nearly all the materials have been taken from the original resources and even have been translated incompletely and wrongly. As a result, the authors have not utilized their own pens to present the discussions and introduce the framework; most of the subjects presented in the criticized paper are redundant and incoherence avails a lot. In many cases referring to the resources is not correct and one even can think of a kind of suspicious plagiarism. Ultimately, not only have Dabirmoghaddam and Naseri not (1396 [2017]) well introduced nanosyntax theoretically but they have not presented a clear picture of it.
کلیدواژه‌ها [English]
- Nanosyntax
- Syncretism
- Path Expression
- Kurdish
- Luri
)