نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه زبان شناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

چکیده

عذرخواهی در بیشتر مطالعات، به ویژه در زبان فارسی، از منظری کاربردشناختی و به عنوان یک کنش گفتاری پربسامد مورد مطالعه قرار گرفته است؛ اما مطالعه حاضر از منظری تحلیل کلامی و با تأکید بر لزوم اتخاذ رویکردی بینا­حوزه­ای در تحلیل کلام، در چارچوب لیکاف (2015)، به تحلیل عذرخواهی­ های رسمی در رسانه­ های ایران پرداخته است. در این راستا، شواهد لازم از میان عذرخواهی­ های رسمی در رسانه­ های ایران در بین سال‌های 1394 تا 1397 گردآوری و مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد که اولاً بدون اتخاذ رویکردی بینا حوزه­ای در تحلیل این کنش، بسیاری از جنبه­ های تعاملی آن مغفول واقع خواهد شد. این مسأله محصول این ویژگی عذرخواهی است که این کنش ابزاری برای حفظ وجهه در بافت تعاملی است و عوامل بینافردی و دیدگاه گوینده، مخاطب و بافت کاربردی نقش مهمی در انتخاب ابزار و شیوه بیان آن دارند. از سویی دیگر رسمی و عمومی بودن عذرخواهی­­ ها پیچیدگی­ ها در کاربرد آن را دوچندان کرده و باعث می‌گردد گوینده از همه امکانات زبانی و فرازبانی در سطوح مختلف برای بر­آوردن هدف ارتباطی بهره جوید. نکته دوم اینکه شواهد نشان داد عذرخواهی­ های صریح و سرنمونی در این نوع گفتمان به ندرت اتفاق می­افتد به نحوی که بسیاری از آنچه به عنوان عذرخواهی در این بافت­ها اتفاق می­افتد را می­توان نمونه­هایی از عدم­عذرخواهی دانست. از آنجا که یکی از پیش­ انگاشت­ های اساسی عذرخواهی اذعان به خطا و پذیرش مسئولیت آن است، اجتناب از عذرخواهی صریح در بافت رسمی و رسانه­ای تلاشی خودآگاه یا ناخودآگاه برای فرار از تبعات بالای عذرخواهی به ­ویژه در گفتمان سیاسی و عمومی است. نتایج همچنان نشان می‌دهد، بازنمودهای عذرخواهی را می­توان به صورت پیوستاری در نظر گرفت که در یک انتهای آن عذرخواهی سرنمونی و در انتهای دیگر عدم­ عذرخواهی قرار دارد. این امر راه را برای در نظر گرفتن عذرخواهی به عنوان مقوله­ ای سرنمونی و افزودن سطحی ­شناختی در تحلیل کلام عذرخواهی تسهیل می­ نماید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Apology or Non- apology: An Interfacial Approach to the Discourse Analysis of Official Apologies in the Iranian Media

نویسنده [English]

  • Hadaegh Rezaei

Assistant Professor, Linguistics Department, University of Isfahan, Isfahan, Iran.

چکیده [English]

Apology has been mostly studied from a pragmatics standpoint and as a frequent speech act, especially in Persian language. This paper, however, aims at a discourse analysis of apology, taking as its framework, the interdisciplinary approach introduced in Lakoff (2015). The data are collected form official apologies in the Iranian media between 2015- 2018. The results show that firstly, without taking an interdisciplinary stance many interactional aspects of this speech act is neglected. This is because apology is one of the face- saving speech acts in the representation of which contextual and interpersonal factors, and the speaker’s and addressee’s perspective play an important role in the ways preferred by the speaker to apologize. Moreover the nature of public and political discourse multiplies the complexities and forces the speakers get the benefit of all linguistic and extra- linguistic means at different levels to achieve their communicative goals. Secondly, the prototypical explicit apologies in public discourse are rare, so that most of the cases studied are instances of non- apology rather than apology. The reason behind this fact can be traced back to the nature of public and political discourses in which apology would bring about negative consequences for the apologizer. Also, one of the main presuppositions of this speech act is that the apologizer implicitly accepts the responsibility of the wrongdoing and her reluctance to apologize explicitly in public and political discourse is a conscious or unconscious attempt to avoid the negative consequences of shouldering the responsibilities in these formal settings. Accordingly, different representations of apology can be placed somewhere on a continuum with prototypical apology at one end and non- apology at the other one. This paves the way for considering apology as a radial category at the level of discourse and for adding a cognitive level of analysis to the framework at hand.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Apology
  • Non- apology
  • Discourse Analysis
  • Speech Act
  • Inter-facial Approach
سجادی، سید نصرالله. (1385). آشنایی با جنبش المپیک. تهران، کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران.
وودز، نیکلا. (1396). توصیف گفتمان: راهنمایی کاربردی برای تحلیل گفتمان. ترجمۀ برقعی مدرس، محمدباقر و نخعی، مریم. تهران، نشر نویسه پارسی.
یول، جورج. (1383). کاربردشناسی زبان. ترجمۀ عموزاده مهدیرجی، محمد و توانگر، منوچهر. تهران، سمت..
Afghari, A., 2007. A sociopragmatic study of apology speech act realization patterns in Persian. Speech communication, 49(3), 177-185.
Blum-Kulka, S. & Olshtain, E., 1984. Requests and apologies: A cross-cultural study of speech act realization patterns (CCSARP). Applied Linguistics,  5. 196–213.
Bergman L. Mark and Kasper, G., 1991. The interlanguage of apologizing: Cross- cultural evidence. University of Hawai'i Working Papers in ESL, Vol. 10, No.2, pp. 139-176.
Brown, Penny & Levinson S., 1987. Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Cohen, A. & Elite O., 1981. Developing a measure of sociocultural competence: The case of apology. Language Learning, 31, pp. 113–134.
Eslami-Rasekh, Z., 2004. Face-keeping strategies in reaction to complaints: English and Persian. Journal of Asian Pacific Communication, 14: pp. 181–197.
Fraser, B., 1981. On apologizing. In Florian Coulmas (ed.), Conversationalroutine, pp. 259–273. The Hague: Mouton.
Goffman, E., 1971. Relations in public: microstudies of the public order. New York: Basic Books.
Hart, C. and Cap, P., 2014. Contemporary critica discoursel studies. London and New York: Bloomsbury Publishing Co.
Jeffries, L., 2007. Journalistic constructions of Blair’s apology for the intelligence leading to the Iraq war. In Johnson Sally & Ensslin Astrid (eds.), Language in the media, 48–69. London: Continuum.
Kampf, Z., 2009.  Public (non-) apologies: The discourse of minimizing responsibility. Journal of Pragmatics, 41, pp. 2257–2270.
Lakoff, R., 2015. Nine ways of looking at apologies. In Schiffrin Deborah, Tannen Deborah & Hamilton Heidi (eds.), The handbook of discourse analysis, pp. 293–307. Oxford:  Bloomsbury Publishing Plc.
Murphy, J., 2014 Apologies in the discourse of polititians: A pragmatic approach. Unpublished doctoral thesis, University of Manchester, Manchester.
Murphy, J. 2015 Revisiting the apology as a speech act: The case of parliamentary apologies. Journal of Language and Politics, 14 (2),  pp. 175-204.
Murphy, J., 2019. I’m sorry you are such an arsehole: (non)canonical apologies abd their implications for (im)politeness. Journal of pragmatics, 142: pp. 223- 232.
Olshtain, E. and Cohen, A., 1983. Apology: a speech act set. In Wolfson, N. and Judd, E. (Eds.), Sociolinguistic and Language Acquisition. Rowley, Mass: Newbury House. (pp. 18-36).
Pejman Fard, M., 2004. Politeness principles: requests and apologies in Spoken Persian. Unpublished MA Thesis. Allame Tabatab’i University, Tehran.
Sajadi, N., 2007. The Olympic movement. Tehran: National Olympic Committee of Iran (NOCI). [In Persian].
Shariati, M. and Chamani, F., 2010. Apology strategies in Persian. Journal of Pragmatics, 42, pp. 1689–1699.
Tajvidi, G R., 2000. Speech acts in second language learning process of Persian speakers: communicative and pragmatic competence in crosscultural and cross-linguistic perspective. Unpublished Doctoral Thesis. Allame Tabataba’i University, Tehran.
Woods, N., 2017. Describing discourse: A practical guide to discourse analysis. (Borghaei, M. B., Nakhaei, M. and Arabzadeh, A. Trans.). Tehran: Nashr-e-Neviseh. [In Persian].
Yule, G., 2004. Pragmatics. (Amouzadeh, M. and Tavangar, M. Trans.). Tehran: SAMT. [In Persian].