نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه زبان شناسی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

هدف اصلی مقالۀ پیش‌رو بررسی چگونگی وقوع بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی و قرارگیری آنها با فاصله از هستۀ اسمی توصیف شونده‌شان است. در این راستا، ابتدا بندهای موصولی به دو گونۀ تحدیدی و غیرتحدیدی تقسیم می‌شوند. به دلیل گستردگی این حوزه، مقالۀ حاضر تنها سازوکار گونۀ تحدیدی را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این مقاله، ضمن اتخاذ رویکردی غیر حرکتی به جملات موصولی پسافعلی در قالب نظریه کمینه‌گرا و با ارائۀ استدلال‌های حاصل از فرایند ارتقا سور و ادغام سازۀ اداتی، از فرضیه­ای حمایت می­کنیم که به موجب آن بند‌های موصولی پسافعلی به نسخه­ای از گروه اسمی موصوف که خود به گره‌ای نقشی در حاشیه سمت چپ ارتقا می‌یابد، متصل می‌شوند. بعلاوه، پیشنهاد می‌کنیم که مشخصۀ قوی [uD*] موجود بر روی هستۀ گرۀ نقشی مورد نظر که به صورت اختیاری از برشماری انتخاب می‌شود، انگیزۀ حرکت نسخۀ گروه اسمی مبدأ است. بدین ترتیب، در صورت قبول فرضیۀ حرکت فعل و حرکت بندهای متممی در زبان فارسی برای بازبینی مشخصۀ نوع جمله، محل وقوع بندهای موصولی پسافعلی باید بالاتر از محل اتصال بندهای متممی باشد تا از نظر توالی خطی پس از بند متممی واقع شوند، پیش­بینی‌ که صحت آن نشان داده خواهد شد. در نهایت، محدودیت حضور تنها یک بند موصولی و نیز اجباری بودن حضور دسته‌ای از بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی را تبیین خواهیم کرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Investigating the Process of Postverbal Appearance of Restrictive Relative Clauses in Persian

نویسندگان [English]

  • Ali َAmoushahi
  • َAli Darzi

Department of Linguistics, Faculty of Literature and Human Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.

چکیده [English]

The present article mainly aims to investigate the process through which relative clauses appear postverbally and distant from the noun they modify. To do so, relative clauses are first classified into two categories of Restrictive (RRC) and Non-restrictive Relative Clauses (NRRC). The article focuses only on the RRCs given the vastness of the research area. Adopting a non-movement analysis for postverbal RRCs within Minimalism, arguments coming from Quantifier Raising and Adjunct Merger are presented to support the hypothesis that RRCs are adjoined to a copy of the NP they modify after the latter adjoins to a functional projection in the left periphery to host the RRC. Furthermore, it is proposed that the head of the aforementioned fumctional projection may come from the lexicon with an optional strong D feature ([uD*]) that triggers the movement of the copy of the source NP. As such, assuming that we have verb movement in Persian and that complement clauses in this language move to their surface position within TP to check a clause type feature, the postverbal RRCs are predicted to follow complement clauses to give the right relative order of the two postverbal clauses, a prediction that is borne out. Finally, the restriction on the presence of only one RRC postverbally is scrutinized in addition to the compulsory postverbal appearance of RRCs in certain structures.

کلیدواژه‌ها [English]

  • relative clause
  • complement clause
  • copy of source NP
  • functional projection
  • adjunction
انوشه، مزدک. (1388). نقدی بر تحلیل پوسته‌ای گروه فعلی در زبان فارسی، زبان و زبانشناسی، دورۀ 5، شمارۀ 9.
درزی، علی و انوشه، مزدک. (1389). حرکت فعل اصلی در زبان فارسی: رویکردی کمینه‌گرا، پژوهشهای زبانی، سال 2، شمارۀ3.
محمودی، سولماز. (1392). بررسی نحوی بندهای موصولی و متممی در زبان فارسی، پایان‌نامۀ دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه علامه طباطبائی.  تهران، ایران.
محمودی، سولماز. (1394). بررسی نحوی بندهای موصولی در زبان فارسی: فرایند حرکت بند، جستارهای زبانی، دورۀ 6، شمارۀ 3.
Anusheh, M. 2009. A criticism on VP Shell Analysis in Persian, language and linguistics. 5 (9). [In Persian]
Baltin, M. R. 1981. Baker, CL & J. McCarthy (eds.), the Logical Problem of Language Acquisition: MIT Press, Cambridge, Massachusetts.
Baltin, M. 2006. Extraposition. The Blackwell companion to syntax, 237-271.
Celce-Murcia, M., & Larsen-Freeman, D. 1999. The grammar book    (2nd ed.). Boston: Heinle 8c Heinle.
Chomsky, N. 1995. The Minimalist Program. The MIT Press, Cambridge.
Comrie, B. 1989. Language universals and linguistic typology: Syntax and morphology: University of Chicago Press.
Dabir-Moghaddam, M. 1982. Syntax and semantics of causitive constructions in Persian. University of Illinois at Urbana-Champaign.
Darzi, A. 1996. Word order, NP movements, and opacity conditions in Persian: University of Illinois at Urbana-Champaign.
Darzi, A. & Anusheh, M. 2010. Main verb movemment in Persian: a minimalist approach, researches in language, 2 (3). [In Persian]
Fiengo, Robert and James Higginbotham (1980). Opacity in NP  Linguistic Analysis, 7, 395-421.
Fox, D. and Nissenbaum, J., 1999. Extraposition and scope: A case for overt QR. In Proceedings of the 18th West Coast Conference on formal linguistics (Vol. 18, No. 2, 132-144).
Karimi, S. 2001. Persian complex DPs: How mysterious are they? Canadian Journal of Linguistics/Revue canadienne de linguistique, 46(1-2), 63-96.
Karimi, S. 2005. A Minimalist Approach to Scrambling: Evidence from Persian: De Gruyter Mouton
Mahmudi, S. 2013. A syntactic investigation of relative and complement clauses in Persian. Ph.D thesis. Faculty of literature. Allameh Tabatabie University, Tehran, Iran. [In Persian]
Mahmudi, S. 2015. A syntactic investigation of  relative clauses in Persian: relative clause movement. language related research, 6 (3). [In Persian]
Overfelt, J. 2015. Extraposition of NPIs from NP. Lingua, 164, 25-44.
Ross, J. R. 1967. Constraints on variables in syntax (Ph. D. thesis): MIT Cambridge, MA.